ZAPROSZENIA

COŚ ŚLUBNEGO - NASZE ZAPROSZENIA

plus złote myśli oczywiście 

Długo zastanawiałam się, czy założyć bloga modowego. X lat temu, na 1 roku studiów zobaczyłam, że można wrzucić zdjęcie w spodniach, swetrze i butach, a potem czekać na propozycję wyjazdu na FW ZAGRANICO. Nie zrozumcie mnie źle, totalnie kocham modę jako estetyczny sposób wyrażania siebie i sama codziennie wałkuję zagraniczne stylizacje: sukienka i szpilki? Nie do wiary!, ale uznałam, że mnie jakoś nie do końca satysfakcjonują jedynie komentarze w stylu: piękne włosy, skąd szampon? (z Biedry), a płaszczyk?/Lubisz liście? To tak jak ja!/ Mamy te same torebki, chyba musimy być z jednej matki.

To oczywiste, że w XXI w. czujemy wyraźną potrzebę dzielenia się zawartością swoich portfeli przekładaną na nowe szminki albo potrawy z Burgerowni, podpytując i odpowiadając na pytania hasztagowych przyjaciół. Sama robiłam to na Instagramie. Miałam wtedy wypaśny telefon, w niczym nie przypominający teraźniejszej niezniszczalnej Nokii,  której to jedyną atrakcją jest kalendarz z niedzielą podświetlaną na czerwono, dzwonek w polifonii i pakiet gier na rozwój mózgu. Czytamy, podglądamy, my internetowi wojeryści i często zazdrościmy tego, co w danym momencie na osi czasu mody jest pożądane.

A moda ślubna? Choć ma nad sobą wiodący prym coroczny motyw, rządzi się mocno subiektywnymi prawami. Jeśli komuś marzyło się od zawsze ogromne wesele wątpię, by trend na skromną uroczystość w małej knajpie przemówił do niego i wszystkich ciotek, szykujących już pakiet ręczników albo garnków z osiedlowych pokazów na prezent.  W ‘drobniejszych’ kwestiach, np. wystroju czy zaproszeń łatwiej o poddaństwo. Posiłkujemy się inspiracjami z przestrzeni internetowej często zapatrzone w uroczystości zza oceanu. (JA)

 Moda na zaproszenia wyglądające jakbyśmy zrobili je własnoręcznie przypadła mi do gustu, ale nie na tyle, by zrezygnować z upatrzonego wcześniej projektu: odrobinę vintage, z matowego papieru i delikatnych kwiatowych ornamentów, jednak wciąż prostego w odbiorze jak chciał mój narzeczony. Pomysł samodzielnego wykonania odpadł po podliczeniu liczby gości. Nie wiem, czy byłoby tyle tektury w papierniczym.

Takie, które mnie się podobają:  (Jak widać przeważają retro-podobne J) :

 Powyższe ze strony http://projektslub.blogspot.com/

WALKA ZAPROSZEŃ:

Przegrane, ale na zawsze w sercu. Po długim namyśle, to jednak nie będzie motyw wiodący, choć dłuuuugo nie mogłam przestać o nich myśleć :)

 http://decorisus.pl/

iii....

Nasze zaproszenia: floral, pastele, wiosna, wiadomo :) Część z Was już je rozpoznaje, bo 1) dostała do rąk własnych (rekord Bukowna- 60 osób zaproszonych w weekend, bez wspomagaczy, przepełnieni kawą, niektórzy (ja) alkoholem, bo ciocie nie skąpiły nalewek ani szampana przed 12.00, także wieczorem mogłam nie być pewna na co kogo zapraszam), 2) są w drodze i niebawem dotrą, 3) nie dotrą ŻARTOWAŁAM.  Moim zdaniem śliczne i skromne, idealne odbicie pary młodej!