Księżniczka księżniczek w Urzędzie Stanu Cywilnego

RHYE - OPEN

Mój luby jest królem wymyślania słodkich haseł topiących mi serce.  Mówi i pisze do mnie tak ładnie, że czasem zapominam, że w realnym świecie muszę na chwilę ściągnąć tiarę ulepioną z jego pięknych słów. Ja i mój pieseł Bezeł dobrałyśmy się pod względem osobistego uroku, ale na baby to  on za bardzo nie działa. A już na pewno nie na urzędniczki przez telefon.  W grudniu 2013 roku w spisie połączeń miałam wybrany numer do Urzędu Stanu Cywilnego. Baburka  odebrała, wysłuchała mnie, po czym poinformowała, że na wskazany termin mnie nie zapisze BO NIE MA KALENDARZA 2014. Dobra, myślę sobie, zaraz rzucą jakimiś na nowy rok to może mnie uwzględni. Gdzie tam. Pojechałam więc z tatą na miejsce, okazało się, że po odcięciu nagromadzonego na państwowym stanowisku tłuszczu znalazł podobieństwo do koleżanki z ławki. Ok, załatwiliśmy po znajomości, że zapisze nas w NOTESIE. Ale tyle  prychań co do daty i godziny nie słyszałam przy wolbromskim płocie z maxmodels w porze karmienia koni ani jak jestem w załadnej sukience.

Minęło trochę czasu. Nadszedł moment dostarczenia niezbędnych dokumentów ( wymóg: miesiąc i dzień wcześniej), składania podpisów i wyboru nazwisk (mój narzeczony spytany jakie wybiera bez namysłu odpowiedział: ja bym chciał Wallenrod). Tak, to był powód lekkiego bólu brzucha, a ja głupia już zaczęłam obwiniać suche pączki z zeszłego tygodnia, które  zjadłam zanim przypomniałam sobie, że mam je wyrzucić. Papiery podpisane, sala klepnięta, BĘDĘ ŻONKĄ IT’S OFFICIAL!

Co do sali. Śluby cywilne nie mają takiego pola manewru jaki chciałabym, żeby miały. Ustawiłam się w kolejce za Kim i Kanye do wynajęcia Wersalu, ale to wciąż nie TO. Wynajęliśmy więc salę w Dworku, mam nadzieję że zmieści się w nim ogrom mojej miłości i kiecka z trenem. Ach no tak, no i goście.

 A na nową drogę życia wejdziemy w rytm marszu imperialnego. Można? Można.

Powyższe foty pochodzą z fanpejdża https://www.facebook.com/slubpozausc, gdzie można znaleźć sporą  garść inspiracji do wykorzystania. Oczywiście przy uprzejmości i ludzkiej twarzy urzędnika, który zakłada łańcuch ufundowany z Twoich podatków i powinien o tym pamiętać, gdy prosisz go o pomoc w organizacji. Nam udało się końcowo uzyskać wszystko czego pragnęliśmy na ten wyjątkowy dzień. Uściślając - moje drobne księżniczkowe fanaberie. 

Macie jakieś urzędowe doświadczenia? Może kolega kolegi koleżanki  mówił Wam, że sąsiad jego wujka miał pod górkę? A może wyszło doskonale?